بسمه تعالی
از دامن زن غرب ....مرد هایشان همین اند که هستند....ان هم کالانعام بل هم اضل سبیلا
والا ما خیلی بزرگواریم
والا رسانه های ما خیلی خیلی بزرگوارند(یا تنبل!)
چندی پیش آن اظهارات سخیف لیونی منتشر شد که بله من در راستای اهداف اسرائیل (غاصب)، آن زمان که در موساد بودم با تعدادی از این سران عرب رابطه داشتم و این را افتخار می دانم که برای اسرائیل این کار را کردم .... این را گفت که عرق شرم و خفت و ذلت را بر پیشانی سران بی غیرت غرب بنشاند و نشاند.
چند روز نشد که در کنفرانسی مخصوص به حمایت از هم جنس گرایان در آمریکا ، هیلاری کلینتون سخنرانی کرد!!!(وزیر امور خارجه چ ربطی دارد؟!) و گفت من هم حمایت می کنم و ...
به کجا چنین شتابان....؟!
و این هم بر بعدی این باغ :: (به نقل از خود صدای آمریکا با همان متن و قلم ::)
"طی روز برگزاری مراسم تحلیف رییس جمهوری آمریکا، چشم ها رییس جمهوری را دنبال می کنند. شب هنگام و در میهمانی های پس از مراسم تحلیف اما، اغلب نگاه ها متوجه همسر رییس جمهوری (بانوی اول آمریکا)ست.
دوشنبه شب(۲۱ ژانویه ۲۰۱۳) در میهمانی های رقصی که در پی مراسم تحلیف باراک اوباما برگزار شد، میشل اوباما پیراهن سرخی بر تن داشت که «جیسن وو» آن را طراحی کرده بود.
جیسن وو طراح آمریکاییِ تایوانی تباری است که ۴ سال پیش نیز پیراهن خانم اوباما را برای میهمانی پس از مراسم تحلیف نخستین دور ریاست جمهوری شوهرش طراحی کرده بود. وو، طراح لباس ۳۰ ساله ای است که پس از آنکه بانوی اول آمریکا کارش را پسندید و به تن کرد، موفقیت و شهرت فراوان یافت.
لباسی که همسر رییس جمهوری آمریکا در مراسم میهمانی و رقص شبانه به دنبال مراسم ادای سوگند ریاست جمهوری انتخاب می کند و می پوشد، همواره مورد توجه مردم و البته رسانه ها بوده و از اهمیت خاصی برخوردار بوده است؛ تا آنجا که پیراهن بانوی اول پس از پوشیده شدن در مجموعه ای مخصوص از پیراهن های همسران رؤسای جمهوری ایالات متحده قرار می گیرد و در موزه تاریخ آمریکا(بخشی از مجموعه موزه های اسمیتسونین) در پایتخت آمریکا به نمایش درمی آید، چنانکه پیراهن سفیدی که میشل اوباما ۴ سال پیش بر تن کرده بود هم در این مجموعه در معرض نمایش است.
پیراهن های هیلاری کلینتون و نانسی ریگان نیز در همین مجموعه قرار دارند.
لیسا کاتلین گریدی که مجموعه دار موزه تاریخ آمریکاست، در گفت و گو با تارنمای انگلیسی صدای آمریکا می گوید که آمریکاییان از قدیم تا امروز همواره به آنچه بانوی اول می پوشد توجه کرده اند. خانم گریدی معتقد است که از آنجا که بانوی اول آمریکا نماینده مردم است، برای مردم اهمیت دارد که او چه لباسی انتخاب می کند، و مو و چهره اش را چگونه می آراید.
توجه عام به پوشش و آرایش همسر رییس جمهوری آمریکا از قرن هجدهم تاکنون معمول بوده است. از این روی، تمرکز بر کار طراح یا طراحانی که لباس بانوی اول را تدارک دیده اند هم اهمیت خاصی می یابد و طبعاً به موفقیت و مطرح شدن طراح می انجامد.
لیسا کاتلین گریدی می گوید که از اواخر سده ۱۸ همیشه برای مردم جالب بوده است که ببینند بانوی اول آمریکا چه لباسی بر تن دارد. همان زمان هم، نشریاتی که تحولات واشنگتن و فعالیت های اجتماعی در این شهر را پوشش می دادند، همواره به این می پرداختند که بانوی اول چه لباسی پوشیده و چگونه خود را آراسته است.»
از دید ریچارد نورتون اسمیت که تاریخ دان است، مراسم روز ادای سوگند و آغاز به کار رسمی رییس جمهوری آمریکا، مراسم جدی و مهمی است، اما در پی آن، مجالس رقص و جشنی که برگزار می شود، بخش سرگرم کننده و هیجان انگیز این روز است.
آقای اسمیت می گوید که این مراسم جشن و رقص که تعداد زیادی از آنها پس از هر مراسم تحلیفی در جای جای شهر واشنگتن برگزار می شود، برای شرکت در شادی به مناسبت شروع رسمی فعالیت ریاست جمهوری است. چند جشن از این میان، مجالس رقصی است که رییس جمهوری و همسر وی نیز در آن شرکت می کنند. این مجالس برای تشکر از حامیان رییس جمهوری و کسانی است که با مشارکت مالی و تبلیغاتی به او کمک کرده اند تا در انتخابات پیروز شود.
رییس جمهوری آمریکا و بانوی اول در این مجالس می رقصند و در این هنگام هم، معمولاً به بانوی اول، آرایش مو و چهره، شیوه رقص، و لباس او، توجه بیشتری می شود تا به خود رییس جمهوری. چهار سال پیش، ده مجلس رقص در واشنگتن برای بزرگداشت آغاز به کار رییس جمهوری برپا شد، که باراک و میشل اوباما به همه آنها سرزدند و دقایقی در هر کدام رقصیدند.
امسال، تنها دو میهمانی از این دست طی دوشنبه شب برگزار شد. بسیاری از مردم اما، در میهمانی هایی که با پرداخت بلیت ورود(که از چند ماه پیش فروخته می شد)، شرکت کردند و بدون حضور و همراهی باراک اوباما و همسرش، آغاز دور دوم ریاست جمهوری وی را جشن گرفتند"
خاک بر سر دنیایی که این ها ابر قدرتش هستند...
خاک بر سر مسلمانانی که فکر می کنند چنین فرومایگانی ابر قدرت هستند
خاک بر سر سیاسیونی که عزت خود را در ارتباط و تسلیم در برابر چنین حیواناتی جست و جو م ی کنند.
...و ما منتظر 22 بهمنیم که دوباره بگوییم مرگ بر این همه ذلت و خفت در برابر غرایز حیوانی...
مرگ بر آمریکا
البته من همینجا بگویم؛ سعى بر این است که مسألهى قومیتها در ایران عمده شود. عدّهاى با تحریک احساسات قومى و نفى عامل حقیقى وحدت یعنى اسلام و دین دنبال این قضیه هستند. کسانى که خیال مىکنند عامل وحدت کشور ما زبان فارسى است، دلبستگىشان به زبان فارسى یقیناً به قدر بنده نیست؛ یکصدم تلاشى هم که بنده براى زبان فارسى کردهام، آنها نکردهاند و نخواهند کرد! عامل وحدت ملت ایران زبان فارسى نیست؛ دین اسلام است؛ همان دینى که در انقلاب و نظام اسلامى تجسّم پیدا کرد؛ نتیجه این مىشود که تُرکزبان هم با زبان ترکىِ خودش مىگوید: «آذربایجان ایاختى، انقلابا دایاختى»؛ کُردى هم با زبان کردىِ خودش همین را مىگوید؛ بلوچ هم با زبان بلوچىِ خودش همین را مىگوید؛ عرب هم با زبان عربىِ خودش همین را مىگوید. عدّهاى سعى مىکنند اهمیت عامل پیوند مستحکم دلهاى ملت ایران یعنى ایمان اسلامى را کم کنند؛ نه، کشور و ملت یکپارچه است؛ البته یکپارچگىاش به خاطر تاریخ و جغرافیا و سنتها و فرهنگ است؛ اما عمدتاً به خاطر دین و مسألهى رهبرى است که اجزاى این ملت را به هم وصل کرده و همه احساس یکپارچگى مىکنند.
بیانات، سال1379، ص: 70
... به فرموده حاجی قاسمیان کان خُلُقه القرآن